төбәлү

I. 1. (Төбәү) 2. Аерым бер максат белән текәлү (күз, караш тур.) 3. күч. Бер кеше яки төркем өчен генә әйтелү, эшләнү (сүз, киңәш һ. б. тур.) Планлаштырылу, күздә тотылу 4. Бер кешенеке яки нәрсәнеке дип саналу, шуңа бәйләнешле булу, билгеләнү. Сүз яки эш бер кешегә япсарылу, сылтану. II. ТӨБӘЛҮ – диал. к. Төпләнү (3)